Garip Şiiri - Feyzullah Evcil

Garip olanda soğur tenin, üşürsün
İşler beden de ayaz, büzüşürsün
**
Aldılar üstünden kıs kıs, güldüler
Saklamaz bedeni, yünden örtüler
**
Gece mi? gündüz mü? bilemez garip
Çünkü zekası yoktur, olmuş tahrip
**
Nereye sığınsa, gelir tekmeler
Dolmuş memlekete, hain inbeler
**
Sığınır tanrıya, kimseler bilmez
Kul olanlar ise yardıma gelmez
**
Halini harap sanırlar, garibin
Aslında aynıdır, insan'ın sahibin
**
Sözleşme mi yaptın? zengin kalmaya
Anda muhtaç oldun, çürük elmaya
**
Çemkirme, uyuz olmuş insan gibi
görünmez bu dünyanın, üstü, dibi
**
Varsa kalbin, iyilik yap garibe
Korkma! koymazlar seni, yağlı ipe
**
Sevgiye bağlanıp, sarıl sıkıca
İnsan bu desinler, sana bakınca
**
YARALI (Evcil) garibim, gönlünü açtı
Gözü yaşlı oldu, etrafa saçtı

01:30