Dünde gördüm bak, bu günde yine.
Yıkık dökük viraneden çıktı garibim.
Ev demeye bin şahit gerek evine.
Alt dan yukarı söyle baktı garibim
.
Yaş gelmiş dayanmış artık yetmişe.
Ağır adımlarla buldu bir kuytu köşe.
Kırk yama ceketi boydan da kısa.
Dizlerinin üstüne öyle çöktü garibim
Kirli bir mendil açtı güç bela yere.
Bir ekmek diye bildi tek bir kere.
Allah düşürmesin kimseyi bu hale.
Öyle bir derinden offf çekti garibim.
Hayat yüzündeki çizgilerden sayılır.
Ne görünür zavallı nede sesi duyulur.
Tek bir amaç karnını nasıl doyurur.
Eğdi basını gözünü yere dikti garibim
.
Dönüşte baktım üstünde gazete serili.
Etrafında kırmızı güvenlik şeridi gerili.
İnşallah Cennet nur olur mekanı yeri.
Sessizce bu dünyadan gitti garibim
Kayıt Tarihi : 5.2.2015 17:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Uzun 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/02/05/garip-290.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!