Garip Şiiri - Yunus Öndoğan

Mahşere kalmış özlemler.
Derman olmaz merhemler.
Yüreğinde umut demler.
Sevda garip, vuslat garip.

Kuru ekmek, kuru soğan.
Bir de bebek yeni doğan.
Yaz, baharı olmuş hazan.
Sofra garip, lokma garip.

Öz yurdunda kalmış köle.
Gülistanı dönmüş çöle.
Bülbül konmaz olmuş güle.
Vatan garip, toprak garip.

Kanını emer böyükler.
Sırtında dağ gibi yükler.
Dikiş tutmaz sökükler.
Hayat garip, ömür garip.

Etrafında tuzak, hile.
Ezelden mirastır çile.
Gülmüyor kaderi bile.
Kalem garip, yazı garip.

Kalbinde asırlık közler.
Oturmuş ahireti gözler.
Manayı yitirmiş sözler.
Kefen garip, ölüm garip...