Garip Şiiri - Ayşım Okudan Kocaoğlu

Garibim yokmuş gibi yaşayıp varlıkta yok olan...

acı da dublör, hayatta figüran...

görüp de görmezden gelinen, seslerin arbedesinde duyulmayan...

yaşamın taca attığı, hakemden kırmızı kartlı, oyuna alınmayan…

ne zararlı ne zararsız, ne yaşlı ne genç, ne var ne de yok!

GARİP

Çeşmenin başında bir garip

yüzü içine dönük

kuruyan musluktan medet uman

acınası bir hali var…

dışı harap içi viran

sorma gitsin…

gözlerinin gerisinde küçük bir çocuk saklanıyor

sanki elinden balonu uçmuş

içinde tüm ümitlerini yüklenerek…

sanki misketi kaybolmuş oyunun tam ortasında

elinden alınmış başarısı

ağlamaklı

başında alnına kadar inen bir şapka

tüm yükünü ona gizlemiş...

omuzları bedenine siper

çöktükçe çökmüş…

elleri nasırlı teni yanık

acısı kendine, bizler sadece tanık

kim bilir kaç yıldır kendi sesine hasret

sessizce yol alıyor yılların içinde

bir taşın yamacına tünemiş

gözü çeşmede

yüzü içine dönük

oysa içi yıkık dökük!

Ayışığı Kedisi kitabımdan...