Ben bir garibim İstanbul canavarının kucağında,
Kimsem yok; derdime derman, kuru ekmeğime yoldaş...
Bazen azgın dalgaları seyreder, hüzünlenirim bazen de,
Her gün yeni bir umutla kalkar, dolaşırım kaldırımları garip garip.
Ümide benzer birşey var içimde mutlu olacağım diye,
Dualarım bu umudun tükenmemesi için hep,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta