Garip Şiiri - Ediz Yelen

Garip

tam da ortasındayken ömrün,
bu gidiş niye..

günler dönüyor hep geceye,
gece güne hasret günden dem vuruyor,
sonra kaldırımlar doluyor,
ve kaldırımlar taşıyor,
her omuz bir diğerine değet,
kuru merhabalarla geçiştiriliyor.

Her sabah konuyor hüzünler çantalara,
sonra Omuzlanıp düşülüyor yollara.
Her adımında
Parke parke özlem
ve adım adım keşke.

Sabahın sisli havası eşliğinde,
Cigaralar çekiliyor içe.
sonra savruluyor dumanı,
nefes nefes..
sonra karısıyor şehrin havasına,
tutam tutam kirli nefesler.

sararmış dişerimle içerken ilk çayımı
sensiz bir sabah daha diyorum
baktığımda camından hayatımın
hayat devam ediyor
çok fena...

geçerken kaldırımdan bu şehrin,
koca bir günün koyuluğu tenimde,
camekanlarına bakıp,
lanet okuyorum,
mankenlerine,
tüm vitrinlerinin..

herkes gülüyor,konuşuyor,nefes alıyor,
bir de üstüne yaşıyor..
Yokluğuna çok çabuk alıştı bu coğrafya
ve de gülüşünün belli belirsiz soğukluğuna
Çok garip...