Garip Şiiri - Ramazan Pamuk

Doğdum dünyaya gelince
Gözlerimde yaşım garip
Süründüm kendi halince
Ayak gitmez, başım garip

Emekledim vara vara
Çarpılıp vurdum duvara
Her adım gider mezara
Başucumda taşım garip

Kuşlar uçar yuva boşlar
Yürür insan hayat başlar
Kimi cürüm,günah işler
Ahrette yoldaşım garip.

Akil baliğ olduk gayri
Hakka taat kıldık gayri
Yaşıyorken öldük gayri
Dostum kalır,eşim garip.

Emreylemiş bunu kuran
Geçer ömür,söner çıran
Bir gün olur gelir sıran
Çalıştığım işim garip.

Sırtıma vurmuşum dağı
Gitmiş benden gençlik çağı
Bulamazsın tere yağı
Yiyemedim aşım garip.

Hilkatiyim yolum yokuş
Bahar gitti yaklaştı kış
Resulün emrine yapış
Göremiyom düşüm garip