Garibin Yüzü Gülmez Şu Yalan Dünyada

Ne etse, neylese garibin yüzü gülmez,
Gezer dolaşır avare olur, kimse halini bilmez,
Sessiz sessiz ağlar bir köşede, kimse göz yaşını silmez,
Şu yalan dünyada garibin hiç yüzü gülmez.

Çekilir bir köşeye oturur; yakar cigarasını, düşünür halını,
Kaderi gülmez ki bir kere, şaşırır yolunu,
Ne kadar gitse, neylese, bulamaz bir türlü yolun sonunu,
Şu yalan dünyada; garibin halini kimse bilmez,

Hep çaresizdir, kaybetmiş umudunu, arar durur,
Ömrü geçip gider; ah eder, ah eder, sinesine vurur,
Gurbet elde derde düşer, ağaç misali ömrü çürür,
Şu yalan dünyada,garibin derdini kimse bilmez.

Aşka düşmüş, hergün feryat ederek çalmış sazını,
Aramış bulamamış bir türlü,kaybetmiş baharını yazını,
Dinlememiş hiç kimse, bir türlü sözünü,
Garibin hiç kimse güldürmemiş, şu yalan dünyada yüzünü.

Çeker çileyi hergün, ah ile geçirir gününü,
Arar bulamaz bir türlü, dününü bugününü,
Ne olur bilemez ki kendiside bu işin sonunu,
Garibin kise güldürmez, dünyada yüzünü.

Yaşarken her zaman görür haksızlığı, zulümü,
Kaybetmiş eşini, dostunu; düşünür sadece ölümü,
Kimseler anlamaz, nedense şu garibin halını,
Bir türlü gülmez şu dünyada, garibin yüzü.

08.11.2005