Garibin Uykusu Şiiri - Mustafa Kaymakcı

Henüz akşam vakti uzanıp yattı,
Uyudu uyandı, ah kader dedi.
Yalancı düşleri yarım bıraktı,
Uyudu uyandı, ah kader dedi...

Her uyanışında yalnızlık vardı,
Odası bakımsız hem de çok dardı,
Bayat tütünden bir sigara sardı,
Uyudu uyandı, ah kader dedi...

Gözünden bir damla yastığa aktı,
Kirli duvarlara bir süre baktı,
Sardığı tütünü usulca yaktı,
Uyudu uyandı, ah kader dedi...

Kağıdı kalemi aldı eline,
Zehir gibi sözler geldi diline,
Nasıl gelmişti bu gurbet iline,
Uyudu uyandı, ah kader dedi...

Kaç kere uyudu, kaç kez uyandı,
Bir ara kendini evinde sandı,
İçi alev, alev yandıkça yandı,
Uyudu uyandı, ah kader dedi...

Bir ev hayaline nasıl dalmıştı,
Bundan başka evi hiç olmamıştı,
Çocukluk düşleri nerde kalmıştı,
Uyudu uyandı, ah kader dedi...

Bir büzüldü, bir uzandı, bir döndü,
Bir üşüdü, bir ısındı, bir söndü,
Bir yatağı, bir yorganı, bir kendi,
Uyudu uyandı, ah kader dedi...

Zaman durdu sanki gece bitmedi,
Rahat bir uykuya dalıp gitmedi,
Bu kadar acıya sabır yetmedi,
Uyudu uyandı, ah kader dedi...