Garibin rüyası Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Ninnisini çekiyordu meltem,
uyku kol geziyordu garibin üzerinde,
rüyasındaydı, en güzel sofraları,
yanında bir güzel,
lüxs bir restoranın içinde.

Şarkısını söylüyordu,
başucundaki ağaca tünemiş,
kemancı kuşlar,
aşk şarkısıydı dökülen nağmeler,
keyfe keyfi katıyordu, bankta uyuyan garibim,
rüyalar, dünyasında uyurken,
karnı yarı aç yarı tok.
ekmeğini az önce tuz soğanla yemiş,
o gariban, garibim.

Umurunda değildi dünya,
umurunda değildi, bankta uyurken,
gelip geçenlerin dönüp, dönüp sinirli bakışları,
kim bilir hangi zengin kızına sevdalanmıştı,
tatlı rüyasında yine uyurken,
o garibim.

Oysa hiç tatmamıştı aşkı ve de sevdayı,
tek bir isteği vardı, o da ekmek kavgasıydı,
onun,
hayat mücadelesinden, galip çıkmaktı,
yaşamaktı, insan gibi yaşamaktı,
tek arzuladığı,
o yorgun garibin.

Cepte yoktu, elde avuçta yoktu,
otel motel pansiyon parası hak getire,
o da yoktu.
Karnı doymuş ya,
bir parça kuru ekmekle,
biraz da pazar artığı soğan domatesle,
bana çok bile diyordu,
işsiz güçsüz memleketten bir ümit deyip,
iş bulma ümidiyle koşup gelmiş,
garibim.

A.Yüksel Şanlı er
09 Temmuz 2010-07-09
Antalya.