Garibin Ocağı Şiiri - Kara Osman Nalbant

Garibin ocağı zamansız sönmüş
Damla göz ucunda seli düşünür
Nisan ortasında gazele dönmüş
Ardından esecek, yeli düşünür

Felek zehir etmiş, tatlı aşını
Kırmızı mendile, siler yaşını
Elleri böğründe eğmiş başını
Gönlüne gömdüğü gülü düşünür

Garibin sazında, teller sıralı
Beşi beyaz giymiş biri karalı
Eşinden ayrılan, suna yaralı
Yummuş gözlerini gölü düşünür

Dostları sesinden, tanır Kara’yı
Belli can evinden, almış yarayı
Darılmış dünyaya yakmış sarayı
Yangının başında, külü düşünür