Garibin Mektubu Şiiri - Şora Karabekiroğlu

Tanrıya bir dilekçem var!
Yollayın düşlerimi kuşlar.
Yerin ve göğün yaratıcısı.
Her şeye hâkim ve kâdir sen.
Ne diye insan yarattın beni ?
Güneş olsaydım da selamlasaydım
her sabah engin denizleri.
Görmeseydim para diye hak yiyenleri.
Bir deli rüzgar olsaydım, dalgalandırsaydım bütün kötü yürekleri.
Görmesem olmazmıydı, koltuğuyla övünenleri.
Taş yapsan, uyutsam sıcak göğsümde bütün evsiz köpekleri.
İncelikle yoğurdun bir hamal.
Attın önüne hür olmak için dövüşenlerin.
Beni yarattın bana sormadın tanrım.
Oysa bir garip boşlukta süzülmek isterdim sonsuza kadar.
İstemezdim görmek kentleşen öfkeleri.
İstemezdim görmek insanca yaşamak için
İnsanları katledenleri.
Ne para pul için karakterini dövenlerin.
Ne uçkurunu sallayıp beyazları kirletenlerin.
Ne de ahirette yer dilenenlerin olmalı bu dünya.

Bu dünya yüklenmediği acıyı derinlerde hissedenlerin.
Kendinden olmayanla ekmeğini bölüşenlerin.
Vatanı için canını tek nefeste verenlerin.
Ya da sevdiği uğruna dağları delen devlerin.
Ne hür olmak için güreşenlerin.
Ne çiçekleri tek nefeste bitirenlerin.
Bu dünya ufka tek yürek bakabilenlerin.

Beni yarattın bana sormadın tanrım.
Hiçbir şeye sahip olmasaydı ruhum, hiç bir şeyin eksikliğini duymazdı.
Beni yarattın bana sevgiyi gösterdin.
Bana güneşi, yıldızları, denizi gösterdin.
Doğru için direnen devlerin gücünü gösterdin.
Elinde bir parça umutla dünyayı göğüsleyenleri,
Bir sıcak sevgiye muhtaç kedileri gösterdin.
Bir kadın getirdin önüme, sevilmenin müthiş hazzını gösterdin.
Kuş oldum kimi zaman ,göklerde süzüldüm.
Dal oldum kimi zaman ,baharlarda döküldüm.
Geceler geceler boyu dostlarımla üzüldüm.
Beni yarattın bana sormadın tanrım.
Bir gün elimden alacak ve sonsuzluğa Uğurlayacaksın beni .
Ben simsiyah bir sessiz olsamda biliyorum,
Özleyeceğim yine bütün güzleri.
Beni yarattın, bana sormadın tanrım.
Derilerimden soyundum bak.
Bembeyaz duygularla boyandım.
Ne başkasının emeğine göz attım.
Ne hakkın yollarına dadandım.
Öğrendim bak özgürce yaşamayı.
Öğrendim bak kırmadan şakımayı.
Denizde balıklarla, gökte martılarla yaşamayı.
Beni yarattın, bana sormadın tanrım.
Şayet bana sormadan alırsan bir gün beni.
Arafta ağlar sonsuza kadar bir garip veli.