Garibin Derdi Şiiri - Cevdet Altay

Garibin Derdi
Yoksulluk değil ki garibin derdi,
İtilip kakılmak yıkıyor onu.
Her doğan gün ona bir darbe vurdu,
İsyanın ateşi yakıyor onu.

Aldığı her nefes cana batıyor,
Her gününe bin bir elem katıyor,
Her sözü sineye çekip yutuyor,
Sabır kazanına atıyor onu.

Beş nüfusla her gün yaşam savaşı,
Kederli kaynıyor ocakta aşı,
Ana babası bir doğma kardeşi,
Üç kuruş mirasa satıyor onu.

Bir lakap takmışlar çileli diye,
Oda öyle gelmiş zaten dünyaya,
Gelip de geçtikçe gün saya saya,
Hayat girdabına çekiyor onu.

Fırsat buldu yine çalıp çırpmadı,
Yediği lokmaya haram katmadı,
Devletin sırrını ele satmadı,
Onuru ayakta tutuyor onu.

Nasıl unutur ki çekilen dağı,
Yadel olmuş ona ata ocağı,
Doğup büyüdüğü vatan toprağı,
Gurbetten gurbete itiyor onu.

Altay gidip gördüm içini döktü,
Acıklı hikaye canımı yaktı,
Yüreğimden iki damla yaş aktı,
Her gelen kafaya takıyor onu.

Cevdet Altay………08.10.2023