Garibin Şiiri - Cahit Konut

Dinleyin ağalar, dinleyin beyler,
Kıvrım kıvrım gider yolu garibin.
Bir köşe başında sessizce ağlar,
Andırır gözyaşı seli garibin.

Dumanlıdır dağlar, yokuştur yollar,
Garibin kırılır tuttuğu dallar.
Daha otuzunda bükülür beller,
Dayanmaz gurbete beli garibin.

Kulun cehennemi gurbettir sanki,
Gözleri su dolu bardaktır sanki.
Zenginin turşusu şerbettir sanki,
Alınmaz pazarda balı garibin.

Bir yelek giyinmiş yırtıktır eyni,
Dert ile doludur ufacık koynu.
Daha tomurcukken eğilir boynu,
Açılmadan solar gülü garibin.

Omuzuna yükler kazmayla kürek,
Sılayı andıkça alır bir merak.
Yanar ciğerleri, tutuşur yürek,
Yelinen savrulur külü garibin.

Serden geçer, nazlı yârden geçemez,
Kaderi karadır şerden kaçamaz.
Varıp kimselere derdin açamaz,
Hakkını aramaz dili garibin.

Bir türkü tutturur inceden, ince,
Hatırına ana-baba gelince.
Damdırayı* dertli dertli çalınca,
Paslanmış ötmüyor teli garibin.

N’etmeli de KARAC’OZAN; n’etmeli,
Kadir kıymet bilen yere gitmeli.
Yoksulluğu bir alana satmalı,
Değeri olmaz ki; pulu garibin.

Yetim garibin,
Öksüz garibin,
Ah!
Fakir garibin.

1982 DARGEÇİT/ Kılavuz Köyü

*damdıra: Bağlama, cura vb. sazlar.