Garibim Benim... Şiiri - Hacı Gürbüz

Garibim Benim 139

Merhaba dedi oturdu köşeye
Fırtına kopmuş gibiydi içinde
Zorla tutuyordu kendini bence
Sulu gözler taşıverdi garibin
 
Deşmek istemedim bende derdini
Sormadım nedense üzgün halini
Komiklik yaptım gülümsesin deyi
Gülerken de ağlıyordu garibim
 
Belki birazcık sevgi arıyordu
Yüzüne baktım acıdım doğrusu
Gençlik böyle geçer hep deli dolu
Bitirebilirsen ağla garibim
 
Ya derdi çoktu belki seviyordu
Gürbüz'üm bir şey var düşünüyordu
Bitirmiş dünyada bütün umudu
Sessiz durgun ağlıyordu garibim

H.G