Garibim Şiiri - Metehan Ece

Gönlünü hafif perde kapattı.
Gözlerim,
Gözlerine kaldı.
Hafif araladın sanki semtini
Öyle hissetti garip orada
Ama sonra sustun.
Susuşun bir insanı bir garibi nasıl sağır eder bilirsin.
Bilmelisin.
Bu geceleri,
Bu ömür parçalayan hissizliği görmelisin.
Kör olmamalısın.
Ey sevgili diye bağırarak durdum.
Sanki nefesim gitti. Sesim kesildi.
Ama sen dönmedin.
Bir donseydin yada bir umut parçasını
kuşlara bıraktığın gibi bana da bıraksaydın.
Parlardın ay gibi gönlümün semtsiz gecesine.