Bir adam, yalnızlığın boğucu girdabında,
Sokak köşelerini, tutmuş, mesken edinmiş.
Ne düzgün ayakkabı, ne giysi var sırtında;
Bir parça kuru ekmek, bulduğunda sevinmiş.
Yattığı yer, değil ki soğuk döşekten başka!
Kaderinden yememiş, etkin kötekten başka!
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
