Gariban Sofrasi Şiiri - Ramazan Kocapinar

Bir tebessümle, nimet deyip,
bakıp durdu, sofradaki hamura
sonra derin iç geçirip birden
sitemle lanet etti, bastı çamura
sırtında ince, yeftin göyneğiyle,
aldırmadan, kar dolu yağmura,
bir ücraya uğradı, çöktü masaya
eli el üstüne attı, yüklendi asaya
kafa yorsada nafile, derde tasaya
bana bi çay dedi, gence garsona
biraz efkar dağıtıp, geldi hizaya
------------------------------------

O an selam dedi yan masadan
olgun yaşlıca, cılız bir amca
kendince sessiz, sükûnete dalınca
ve aleyküm selam, vede merhaba
bilirmisin deyip, sordu o na o ara
kasabaya kaçta kalkıyor, dolmuş araba
birkaç lirası vardı cebinde, şehre varacaktı
ihtiyatlı davranıp ihtiyac, nevale alacaktı
tezgâha yaklaşılmıyor, herşey ateş pahası
esnaf gayet emin, alırsan al diyor kinaye
almazsan son nokta, son fiyatı bu burası
vicdan merhamet nedir, bilmez kahrolası
bire alır beşe satar, helâlden yoksun körolası
------------------------------------------

Tezgâh tezgâh, dolaştı sırf biraz ucuza
üç beş kuruş da olsa, kârına alayım diye
çıldırıp durdu kendince, neden böyle niye
sabırı tükendi afalladı, birden döndü deliye
zengini elin oğuşturur, yazık zebil sefile
düşkün fakire nedense hep, kazık hediye
marketler türedi hepsi peşin, derini yüzesiye
dükkân bakkal manav yok, kalmadı veresiye
-------------------------------------------------------

Az biraz erzak aldı, ne varsa kurudu kesesi
bir hışımda eve geldi, yarı doldu oysa filesi
tükenmiyor ALLAH'ım, şu yoksulun çilesi
göster mevlam yeter, bize hak mucizesi
bu nasıl hayat, nasıl yaşam, neyin kisvesi
aldığı maaş ise az bir birikim, çukur ötesi
harcadığı haddin aşmış, koca dağ zirvesi
-------------------------------------------

Öğün zamanı geldi, oturup halka oldular
yavan yaşık ne varsa, hep ortaya koydular
zengin gebeşler börek, baklavayla doydular
yoksullar ne gün gördü, nede sonra oldular

Bak böyle bir ortam, işte böyle bir yer burası
Doyumluk değil avuntuluk, O GARiBAN SOFRASI

14 mart 2019 - perşembe - 22:15
NRW / Almanya
Yazan : Ramazan Kocapınar