Gariban Kâmil Efendi Şiiri - Abbas Yurt

Vefat Eden İnsan gibi insan Kamil DOĞAN'a

Bir ekmek için çalıştı,
Gariban Kâmil Efendi.
Böyle yaşamaya alıştı,
Gariban Kâmil Efendi.

Çırpınırdı hep uçmaya,
Ab-ı hayatı içmeye,
Kötülüklerden kaçmaya,
Gariban Kâmil Efendi.

Hep gülerdi için için!
Gam kasavet niye, niçin?
Hiç boşuna yolma saçın,
Gariban Kâmil Efendi.

Hayata alayla baktı,
Yüreğinde kini yoktu,
Gönlümüzde iz bıraktı,
Gariban Kâmil Efendi.

Tasa etmezdi yarını,
Paylaşırdı hep varını,
Yaşıyordu baharını,
Gariban Kâmil Efendi.

Yol tükendi sona erdi,
Bitti artık dünya derdi,
Hepimize bir ders verdi,
Gariban Kâmil Efendi.

Abbas’ın da budur huyu,
Döktü üstüne gül suyu,
Sen kabrinde rahat uyu,
Gariban Kâmil Efendi.

Ankara - 23.05.2002
Kaynak: Yeniden Doğmak...Yeniden Yaşamak...
Abbas Yurt