Gariban Hasan Şiiri - Selahattin Ölmez

GARİBAN HASAN

Şafak söktü,Tan teri ağarmaya başlamıştı,
Ve saatin zili alabildiğine çaldı.vakit olmuştu tamam,
Yatağından fırlayıverdi gariban Hasan.
Giydi tulumları, koyuldu yola,
Belliydi bu gün de hiç vermeyecekti mola….

Yetimdi,garibandı Hasan,inşatta çalışırdı,
Demir büker,duvar örer,harç karıştırırdı.
Gün gelir çok yorulur,ağlardı sancılardan,
Ustaya yalvarırdı,.
Oysa usta Hasan’a hiç aldırmadan.
Kabala almışı usta bu inşaatı,
Zamanında bitirmek için senet’in altına bir imza attı.
Hasan’ın derdini bile somadan….

Hasan’ kalıp çaktırır,
Hasana Duvar ördürür,
Ağır işleri hep Hasan’a yıkardı…
Hasan yetimdi ya,arkasında ne ana,ne baba vardı,
Bunun için Garibim konuşamaz susardı.
Hasan yüreğini koyardı orta yere,
Avuçları çatlamış,dizleri yara,elleri bere,
Derdini anlatamazdı yetim,hiç kimselere…

Hasan delikanlıydı,civan boyluydu,
Hasan çok alçak gönüllü,iyi huyluydu,
Ve bir gün o da kalbinin sesini duydu,
Sanırım; Hasan gönlündeki güzeli buluyordu,
Yuva kurmak istiyordu,ha da hayalli yordu…

Kapısını çaldı ustasının,büyük bildiği için hasan,
Belli ki hazırlıkları için,gerekliydi para ve zaman.
Anlattı derdini ustasına,diledi aman,
Dedi ki; bir an evvel kurulsun yuvam..
Hasan,istediği kadar hayal kursun,
Yoktu; ne ustası,ne başka birisi onu anlayan…

Yine bir iş almıştı usta,
Yukarı mahalledeki zeytinlikli yokuşta.
Hasan’ın kalıpları yüklemesi,inşaata koyması lazım,
Demiri bükmesi,kalıbı dizmesi lazım,
Onca yükün altına girmesi lazım.
Gücü yetmez bedenen belli,
Bu işe yüreğini koyması lazım,
Yuvasını kurabilmesi için,
Bir miktar daha para bulması lazım………

Usta emir verdi,
Kalıbı çok acele çakmalıydı Hasan,
Ne bileydi ki bu işle ecele gidecek Hasan,
Amele tuttu,işini güçlükle bitirdi Hasan,
Yoruldu bitkin düştü, bu işi de bitirdim derken,
Gönlündeki güzeli,yuvasını hayal ederken,
Dedi ki; ustasına neşeyle Hasan,Daha günü gelmeden.
Sökelim kalıpları alalım hak ettiğim parayı,
Bir an evvel kurmam lazım yuvayı…
Ve,,,
Verdi eline ustana,garibanın ellerine keseri,
Sök kalıbı,gör yaptığın eseri.
Hasan vurdu ilk sökeceği,beşe ona keseri,
Sökün etti kalıplar, hep birlikte gelmesin mi beri,
Hasan kaldı kalıpların altında,
Cansız bedeni,yatıyordu betonların içinde,
Kendisi, umutları ve hayalleri öldü gitti besbelli,
Geride umutlarını bitiren,bir tek mirası kaldı,o da keseri,,,,

28,ŞUBAT,2005