Gariban Emekli Şiiri - Suskun Şair Fazlı ...

GARİBAN EMEKLİ...?

Bir köşede oturur sessizce, yorgun,
Sırtı kambur, bakışı solgun.
Yıllar boyu didinmiş, durmuş, yorulmuş,
Hayat onu sillesiz koymamış hiç.

Kırık dökük sandalye, eski masa,
Çay demlenir ucuz bir hesaplasa,
Sabah haber, öğlen keder, akşam yok,
Zamlar her gün üstüne gelir bir şok.

Simit alır, yarısını saklar sonraya,
Maaş yetmiyor on gün ona.
Çocuk ister oyuncak, yüzü düşer,
Düşünür de "bir çare" diye.

Yıllarını verdi bu vatana,
Taş taşıdı, ter döktü, olmadı hak.
Ne takdir var, ne de bir teşekkür,
Sanki bu ülkenin değilmiş meğer.

Belediyenin parkı en büyük lüks,
Oturacak bankta tek eğlencemiz.
Bir dost gelir, dertleşir iki çift söz,
Sonra yine sessizlik olur gündüz.

Evde soba yanmaz artık çoğu kış,
Elektrik faturası da bir iş.
Market rafı düş gibi, elim yetmez,
Torba dolmaz, alın terim affetmez.

Eskiden derdi ki: “Güzel gün gelir,”
Ama umut da yorulur, tükenir.
“Çalış, çabala, sonunda rahatsın,”
Derlerdi ya, hepsi yalanmış.

Dostlar bir bir çekildi kenara,
Kimisi toprakta, kimisini araki bul,
Telefonlar sus pus, bayramlar haram,
Ne bir ziyaret var, ne halini sor.

Devlet baba uzakta, sağır, kördür,
Garibanı yalnızlığa gömer.
Bir çare yok, ne ekmek ne de süt,
Kuru ekmeğe düşer bazen.

Fakat yine de şükreder sabaha,
Bir bardak çayla çıkar yatağa.
Gökyüzüne bakar: “Bugün de varız,”
Der, iç çeker, ama umutla.
Suskun Şair Fazlı Acar