Gariban Şiiri - İzzet Gayretli

Bırakın onları sürsün sefayı
Yokluğa sunağı bandı gariban
Zengin bilmez yoksul bilir cefayı
Zemheri soğunda yandı gariban.

Ekmeği bulsada katık bulamaz
Reyonlara bakar peynir alamaz
Açlıktan uykuya bile dalamaz
Sobasız evinde dondu galiban

Salcasız soğansız yağsızdır aşı
Tencereye koyup kaynatır taşı
Dertten beladan hiç kurtulmaz başı
Ayaklar altına indi gariban

Yatağı yok çulun üstünde yatar
Kırıkdır bazası sırtına batar
Bir of of çekerek Kadere çatar
Şükredip kıbleye döndü gariban.

Gayretliyem der ki gülsün yüzleri,
Dinlenip itibar görsün sözleri.
Ağlamasın artık dinsin gözleri,
Gülümseyen dosta kandı gariban