Ne garib insanoğlu…
Garib de garib hemide…
Vaktini geçirmeyi yaşamak zanneden, yaşam ile nefes almayı aynı sayan…
Zavallı insan…
Zavallıyı bile yanlış anlayan…
Yaşamak ruhun nefes almasıdır aslında…
Ruh nefes alır ise eğer insan yaşar…
İnsanı yaşatan Sevgidir, Aşk’tır…
Beden ise maddeye bağımlıdır…
Yaşamak, güzel cemalin ruhsuz tebessümü, dilin nefesle çığlığı, ruhun bedenle prangalanması ise…
Sen ölüsün zaten…(!)
Oysa yaşamak, gözün kapandığı anda, ruhun görmesi…
Daha çok yazılır çizilir amma…gözleri kapalı kaç kişi okur ki…(!)
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 30.10.2013 20:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!