Gâri-2 Şiiri - Nurettin Sevim

GARİ-2

Analar beşikte çocuk belerdi.
Buğdayı öğütür, unu elerdi.
Bayırlarda koyun,kuzu melerdi.
Şimdi koyun-kuzu kalmadı gâri.

Köylüm hayvan bakar, sütü sağardı.
Zemheri ayında buzâ doğardı.
Saçaklara kadar karlar yağardı.
Kışın karı-buzu kalmadı gâri.

Sabah erken kalkar, erken yatardık.
Çorbaya birlikte kaşık atardık.
Bulgur aşına da ayran katardık.
Aşın tadı-tuzu kalmadı gâri.

Bayırlarda yaylalarda kalırdık.
Meci yapar, halva, lokum alırdık.
Yazın orak biçer, harman alırdık.
İşin saman-tozu kalmadı gâri.

Çayırda çimende çiğdem biterdi.
Evde ocak yanar, duman tüterdi.
Sabah seher vakti horoz öterdi.
Kiş tavuğu-kazı kalmadı gâri.

Yaşlılara herkes hürmet ederdi.
Câmi odasına gonak giderdi.
Yaşlılar toplanır, sohbet ederdi.
Hoş sohbeti-sözü kalmadı gâri.

Meyvenin, sebzenin tadı değişti.
Yazın ekilenler kışın yetişti.
Köylüler değişti, mevsim değişti.
Kışı, yazı-güzü kalmadı gâri.

Nurettin SEVİM