Gargış (Beddua) Şiiri - Mahmut Kızıloğlu

Ne diyimki sene bilmirem
Gidişin oturdi yüreğime hazmedemirem.
Eller seni sorir ben yutgunirem
İçim içimi yiyir susirem
O an bilsen içimden sene neler sayirem

Vurucun (azrail) sırtından vura nefessiz galasan
Bir ğışımın oğuna (ok'una) gele yaralanasan
Beni ele güne rezil ettinya
Ne diyimki sende termaş (sahipsiz) galasan

Yanasan ateşlerde küle dönesen
Benim gibi günden güne ölesen
Sen beni bele malamat (rezil) ettinya
Mezerinde tik otura yatamiyesen

Sene daha neler neler sayirem
Ander (gözden düşmek) galasan beter olasan diyirem
Sen beni aleme gülünç ettinya
Ne desem boşa içimi soyutamirem

Kimsesiz bir başına gala bene dönesen
Yana yana gele ögümde (önümde) eğilesen
Sen nasılki bene tehmük (tekme) attınya
Bende sene vurim ögümde ölesen

Kızıloğliyem canım datli değildi
Herşeye ağlayan göz bende değildi
Oyy ermeni toğumi (çocuğu) oy senki bene ele vurdunya
Şimdi doğunsalar ağlirem tıpkım dabağene gibi. (Erzurum'da meşhıur dabak hane çeşmesi)