Gargat Çiçekleri Şiiri - Selçuk Arslan

O hülyalı bakışların kaybolduğu vakit,
tüm renklerimin simsiyah olduğunu anla
Saçlarındaki her bir kar tanesinin
İçimde nice muştulu dağları yaktığını anla.

Nicedir uçmuyor kızıl gerdanlı dalgıç.
Hangi çölün ortasında can bulur bir lale
Sevdanın kelepçesini giymeden bir yargıç
Hangi hükmü giydirir bir aşıkın tenine

Şimdi ellerimden aksın cananın renkleri
Yıldızlar bir bir düşsün gökyüzünden sitemle.
Ay yüzümden alsın o kapkara rengini
Beyaz tarafı sen olup ışıldasın aleme.

Mesafeler ar egelir bir aşıka derinden.
Bir sazın titrek teli birini alıp gider.
Şakağında rüzgarı hissetmeyen gönüller
Muradını almadan dünyadan göçüp gider.

Yapraklar ismin ile hışırdıyor sevgili.
Gargat çiçekleriyle yüzüme sen gülümse
Bir ceylanın gözünde bulursam eğer seni
Üzerimden dağılır hazanın dört mevsimi.

Gülümse, canlansın en karanlıklar seninle.
Harfler cam olup kesin, özlemin kan ağını
Ayrılığın kapısında bekleyen nice canlar
Feryadı olsun dilimdeki bu şiir.