Gardiyan sevdam yine gelmedi

GARDİYAN SEVDAM YİNE GELMEDİ

Gardiyan yine yok mu bana haberin,
Umutsuzluğumun üstüne, bir umutsuzluk daha ekledin,
Hasret yükünü kalbime tekrar fitilledin,
Uçuramıyorum dostluğumuzun artık martılarını,
Yegâne yüreğime yazmışım bir kere seni,
Kahpe felek belki yüz yüze getirir bizi,
Sensizliğin acısını burada anlıyorum,
Seni beklemekten yanıp tutuşuyorum,
Yuvarlana yuvarlana giderim yılların ardına,
Hayatı yaşamadan girerim hayat mezarına
Başımda dolanıyor hıçkırık yoldaşı acı kefen,
İçime dökülüyor başımın bin bir derdi,
Nerdesin kaderimin kara yazgısı,
Acılar hükmediyor bedenimin dört bir yanını,
Mecalim bitmiş kapkara dünyam,
Umutlarım her geçen gün kara yasta,
Sana olan özlemim hala sonsuzluk dorukta,
Tel örgülü duvar parmaklıklar engel bana,
Şimdi artık bana koyuyor bu uzun yıllar,
Demir ranzam bile bitkinliğimden devamlı gıcırdar,
Tek sana ümitsiz özlemim beni hayata bağlar,
Acılı yüreğimin tem iç boşluğundayım,
Hayatın iğneli fıçısının kuyusundayım,
Acılar kaplamış tüm bedenimi,
Bir yangın var ben onun tam orta yerindeyim,
Bir çiçek gibiydim,
Soluyorum baharın gölgesinde,
Sanki kırlangıçlar çırpınıyor çaresizliğin kafesinde,
Sabahları bahçede voltamı atıyorum,
Havada uçan kuşların özgürlüğünü seyrediyorum,
Keskin rüzgârlar esiyor mahpus etrafında,
Ta derinden nefes alıyorum,
Ağaçları göremiyorum,
Ama hışırtıları gelir kulağıma,
Senin kokunu öylelikle alıyorum,
Hak etmişte olsa, bir kulun yok oldu,
Vicdanım bedenime işkence yapar oldu,
Haddime olsa da, neden hesap sordum,
Affına sığınıyorum,
İstersen beni dünyadan kopar,
İşte yıllar gelip geçiyor,
Her geçen gün beni alıp bitiriyor
Ömür dediğin geçti geçiyor,
Sanki mezarımı kazmışlar beni bekliyor,
Azrail yanımda beni hiç bırakmıyor,
Bu zalim hayat her şeyimi neden alıyor,
Mahkûm etti sensiz bu zalim günlere
Yıldızlarla hasret köprüsü kurduk,
Bir gün özgürlüğümü alıp çıkacağım buradan,
Yürekten yüreğe unutmayı hiç yazmamıştık,
Gözlerinizi semaya dikip,
Allah’ı bir anlık içinizde hissedin,
Ben unutmayı hak ettim mi,?
Günler geçiyor isyankârım,
Asiyim kaderimle baş başayım,
Neşem kayboldu bıraktı yerini hüzne,
Kahpe felek alay mı ediyor,
Benim gibi kadersizle,
Tekrar kelepçelendi duygularım,
Yaşamak benim ne haddime,
Ağlıyorum uzandığım ranzamda,
İnanmıyorsa sevdam suçsuz olduğuma,
Unuttuysa buraya gelmeyi,
İstemiyorsa sevip sevilmeyi,
Sevdam gerek duymadıysa görüş günü gelmeyi,
Yaşamanın ne faydası var,
Voltamı atıyorum tek başıma,
Gücüm sadece teşbihime yetiyorsa,
Yaşamak bunun neresinde,
Ellerim cebimde yalnız dolaşıyorum,
Bir tespihime ümit bağlamışım,
Onu da cebe koyuyorum,
Kaderime küsmüşüm halim perişan,
Mahkûmiyet günleri bitmeyen mahkûmun ben,
Bitmez dertlerime derman yerine dert katıyorum,
Gelmeyen mektuplarıma ümit bağlıyorum,
Köşe başlarında hayata küsmüş içten içten ağlayan,
Kaderin acı mahkûmuyum ben,
Saçlarım kırlandı,
Dönüp okuyorum dündeki mektupları,
Gözyaşlarımı sana getireceğim,
Cezamı bitirdiklerinde,
Bakıp ta aglamadınya dikenli telli duvarlar
Okuyup kahroldum ya hüküm kararıma,
Allah sabır verip döneceğim mahkumluğumdan,
Cezamı bitti dediklerinde,
Kana bulandıysa elim mahkûm oldum işte,
Yaktı zalim en acı şekilde düşürdü dara,
Kalmadı takadım haydi beni götürün beni mezara,
Acılı yüreğimde yaşlı gözler,
Akşamın mavisine acılarım gömülmüyor,
Kudurmuş denizler sanki üzerime geliyor,
Ümitsiz varlığın göğsümde kalkan oluyor,
Bir cesaretli sözün olsa,
Bu koskoca mahpushane cebimde durur,
Gelmeyişin beynimde kudurmuş siren,
En ağır dertleri sardın ya sırtıma,
Sensiz her saniye bil acı fırtına
Belki öldüğümde varırsın farkına,
O zaman gelirsin mezar taşımın ziyaretine

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR