Gardiyan Kapıyı Aç Şiiri - Çağdaş Turan

Tiyatro sahnesinde bir çocuk tanıdım,

Sıkıntılı bir kış akşamında yağmurun ritmini dinledim,
sertçe sorular yöneltti açıklaması olmayan türden,
Ne dedi biliyor musun figüran ,
Dostum Sigara içermisin ? ,

Düşünememiştim amacı ne diye,
izleyememiştim tavırlarını ,
hayal ettim,
dumanlar sıkıntı adlı dağların gözükmesini engeller sandım,

Cevap verdim,
Bir tane ver dostum,

içmeye başladım öksürdüm hiç durmadan,
beynim dönmeye başlamıştı ,
ve sigaralar günlerime sıralanmıştı,

Sonradan anladım çocuğun derdi beni bu izmarit parçasına alıştırmakmış,
gençtim tahmin edemiyordum ,
dost sandığım çocuğun derdi akbabalıkmış ,

Okulum bitmişti,
eve döndüğümde ise zayıflamıştım,
yıllar sonra manisadaydım,
rahattım,
sigarayı da bırakmıştım,

herşeyi bir kenara koyup sakin düşünmem lazımdı,
bir fotoğraf canlandırdım hayalimde,
fotoğraflar genellikte hareketsiz renk sanatıdır,
ama bu sefer renkler canlandı ,

bir şeyler anlattı tualden dökülen çelişkiler,
haykırıyorlardı,

Gardiyan kapıyı aç,

burada siyaha boyanmış düşünceler var ,

Bir daha bağırdı;

Gardiyan kapıyı aç,

dışarıdan kalem alıp yazmaya başlayacağım,

Gardiyan kapıyı aç,

özgür bir uçurtma olup,
çocukların gökyüzünde hayal kurmasını sağlayacağım...