Gardiyan Geceler Şiiri - Şafaknur Yalçın

GARDİYAN GECELER
Ah geceler
Hain geceler…
Bu zifir gecelerin gözü kör olsun
Bak! işte yine başladı yüreğimdeki fırtınalar
Esiyor deli deli, çarpa çarpa duvarlara…
Yine başlıyor kalp sancılarım
Bu öyle bir aşk ki, dört nala koşturuyor beni her gece
Nasıl bir yolculuk bu Allah’ım?
Bembeyaz kağıtlar da kara kalemle rotası çizilen,
Tek yolcusu ‘’ben’’ olan ve sonu görünmeyen bir yolculuk…
Gündüzleri yüreğimde tutuklu olan duygular
Geceleri firar ediyor sanki,
Ve çığlık çığlığa isyanlar başlıyor gönlümün koğuşunda
Ey yüreğimin asi mahkumu
Prangalı duygularımın sahibi
Yasak hislerin mağrur efendisi
Suçlusun işte!
Ruhumun rüzgarlı tepelerinde uğuldayan sesim,
Şarkı gibi mırıldandığım ezgim
Mıh gibi saplanıyorsun yüreğime her gece
Duy sesimi artık! ne olur…
Sen yoksan eğer,
Gönül kadehlerine aşk şarabınla dolarım
Ben sarhoş,
Ben berduş,
Ben ayyaş,
İnleyen naralarla dolaşırım gardiyan gecelerimde
Söyle bana suçlu kim?
Sen!
Sen!
yine sen…
şu yaralı kalbimin kanayan her köşesine
Yarım kalan bir bestenin nağmesi olarak dokunuyorsun.
Yokluğunda Güneş olsam da ısıtamam kendimi
Eritemem ruhumun tepesinde buza kesmiş karları
Yıldız olsam aydınlatamam karanlığımı
Yağmur olup yağsam da ıslatamam gönül toprağımı
Geçiremem sana ve aşkına olan susuzluğumu.
Anla!
Anla artık ne olur,
Ben sensiz “ben” olamam…
Aşkının sıtması tutmuş yüreğim sabahı görür mü, görmez mi bilmez oldum
Sana olan yolculuğumda her an biraz daha çürüyen bu bedenle
hâlâ nasıl aşk kokuyorum?
ona şaşıyorum
ve
ve yaralı yüreğimin dikiş tutmayan yamasıyla,
hâlâ seni nasıl ölesiye seviyorum?
İşte buna yanıyorum…

Zümrüdü Anka misali,
gözyaşlarımda boğulup, yanıp küllerimden doğsam da
Yine seni seveceğim….
Şafaknur YALÇIN