Tanışmamızın ilk günlerinde kenetlenmişti Parmaklarımız.
Temelimiz Boğaziçi kadar sağlamdı
Ve çocukluğumuzun
Kıskançlık saatlerinde karışmıştı
Marmara’nın durgun sularına gözyaşlarımız.
İleride, ucu görünen bir yerde,
Sözcük oyunlarının oynandığı saatlerdi onlar,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta