Gardiyan Şiiri - Sedat Kocabey

İçimi kapladı garip bir keder
Herkesi susturup yatır gardiyan
İnsan sevdiğine böylemi eder
Bir kâğıt bir kalem getir gardiyan

Ben onun aşkıyla yanarken böyle
Her gece adını anarken böyle
Düşünüp özlüyor sanırken böyle
Bu yazdıklarım son satır gardiyan

Gözünden uzağım gönlünden demi
Yoksa herkes gibi sildin sendemi
Bu suçun günahı yalnız bendemi
Bu mektubu ona götür gardiyan

Hoş tutsun gönlünü sevgiyle kalsın
Kendini hak eden birini alsın
Kolaysa huzurla uykuya dalsın
Ne sevgim kaldı ne hatır gardiyan

Sonunda tükendi aşk a inancım
Bilsin ne kinim var ne de bir hıncım
Beni öldürse de kalpteki sancım
Bu aşkı adıma bitir gardiyan

Duydum ki yakında düğünü varmış
İncecik belini başkası sarmış
Bu dünya hem ona hem bana darmış
Hançeri sırtıma batır gardiyan