Gardiyan Şiiri - Turan Oflazoğlu

Bizim burda mahkümlar
ancak daha büyük, daha güzel
zindanlar hayal edebilirler.

İlk defa görüyorum bu adamları,
başlarını demir parmaklığa çarparak
'Bırak bizi! ' diye bağrışan bu adamları
ilk defa görüyorum.
Bazen usulca yaklaşıp
'Ben değilim sizi buraya getiren' desem,
anlatmaya kalkışsam onlara;
hepsi birden
çığlık çığlığa ayaklanınca,
duyulmaz oluyor söylediklerim.

Mahküm olan onlar mı yoksa ben miyim?
Ayrılamıyorum bir yere bu kapıdan.
Akşamlara dek
güneşin alnında beklerken onları,
az ilerden akan bir derenin
şırıltısıyla dolar kulaklarım.
'Belki' derim güneşin ardından bakıp bakıp
'benim için de, onlar için de
bir çıkar yol bulunur belki
baş başa verip düşünürsek'

Ama bir türlü yaklaştırmıyorlar,
dinlemiyorlar beni.