Gardiyan Şiiri - Hüseyin Cihan

(Kasım 1958)

Gardiyan burası nasıl yer böyle
Ne ışık var ne de huzur gardiyan
Buradan çıkış var mı ne olur söyle
Karanlık ruhumu içti gardiyan

Gardiyan şimdi anam yastadır
Sevdiğimin gözleri her an yaştadır
Babam hem ihtiyar hem de hastadır
Bir haber var mı söyle gardiyan

Bir rüya gördüm dün gece vakti
Hakim bey kızarak yüzüme baktı
Şu savcı boynuma kancayı taktı
Sekiz yıl yatamam ben be gardiyan

Dışarda kim bilir neler oluyor
Abimi hasımlar kesin yoruyor
Bu yüzden gözlerim her an doluyor
Firarım yakındır görme gardiyan

Kafama ilmeği taksam diyorum
İnan ki burada duramıyorum
Böyle çaresizken kuduruyorum
Bilmediğin çok şey var be gardiyan

Arap Ali bana küfür edince
Ondörtlü silahla tetik çekince
Sol yanımdan kurşun yedim deyince
Alnına dört kurşun sıktım gardiyan

Bitmedi bu dava böylece sürdü
Kardeşi intikam koyunu güttü
Bildiğin üzere bir akşam üstü
Kahvede pusuya düştüm gardiyan

Her an mevzideydim her an tetikte
Gözüm hiç olmadı boş sefirlikte
Üstüme boşalan onca mermide
Tenime dokunan yok be gardiyan

Baktım ki ya ölüm var ya öldürüş
Anladım bitmez artık hain döğüş
Arap Alinin kardeşi Kör Çöğüş
Karşıma dikildi durdu gardiyan

Bir acemi azrail tam aramızda
Kimseler kalmadı etrafımızda
Silahımız da var kurşunumuz da
Mahşere döndü köy be gardiyan

Kör Çöğüş vurulup serildi yere
Tetiği çekmişim tam dokuz kere
Hasımlık bulaşmış bize bir kere
Bu işten kaçış yok inan gardiyan

O akşam ormanda saklandım biraz
Kadere kendimce ettim itiraz
Takatim de az gücüm de çok az
Jandarmaya teslim oldum gardiyan

Şimdi söyle bana bu yara bende
Nasır bağlamışken ruh da beden de
Hayat ihtiyarı bu serüvende
Ne yanda bir çıkış var be gardiyan

(Kasım 1966)

Gardiyan son günüm bitti diyorum
Sekiz yılı yarın bitiriyorum
Dertlerim koynumda bak gidiyorum
Yakında dönerim bekle gardiyan

Dışarda hasımlar yolum gözlüyor
Anam babam beni ne çok özlüyor
Sevdiğim evlenmiş çocuk bekliyor
Dışarda huzura yer yok gardiyan

İki mezar kazdım iki kardeşe
Sekiz yıl hasretim ben de güneşe
Takatim yok artık inan döğüşe
Ya ölür ya gelirim be gardiyan

Hakkını helal et ne olur bana
Bazen rahatsızlık vermişsem sana
Doymadı hasımlar akacak kana
Boynumu büktürmem korkma gardiyan

İlk iş Ganitada çay içeceğim
Güneşi batarken seyredeceğim
Orada hayale rest çekeceğim
Vijdandan kurtulmam gerek gardiyan

Sonra kör ustadan silah alırım
Belli ki pusuda kesin kalırım
Ahanda yolunda yaralanırım
Dikkat etmem gerek anla gardiyan

(Ocak 1967)

Gardiyan bak yine dergahındayım
Kaderin en büyük günahındayım
Hem çok uzağında hem yakındayım
Ölmedim öldürdüm yine gardiyan

Bu koca dünyanın neyine kandım
Farkına varmadan pusuya daldım
Üç kurşun yiyince yürekten yandım
Allahım korudu inan gardiyan

Beni öldürmeye yemin etmişler
Üstüme beş kişi silah çekmişler
Belimde silahı fark etmemişler
Bir çığlık ki koptu feryat gardiyan

Üç kurşun yesem de kaçıp kurtuldum
Kaçarken düşmanın birini vurdum
Çok kan kaybedince biraz duruldum
Acilde gözümü açtım gardiyan

Bu olayla düşman köyü terk etti
Yani kan davası böylece bitti
Yıllarım savaşla zulümle gitti
Bu ömür ne çetin geçti gardiyan

Cezamı kestiler yirmi yıl yedim
Ben masum değilim yatarım dedim
İnan ki böyle olsun istemedim
Katil olup kirlendim ben gardiyan

Gardiyan bu destan böylece biter
Hücre bedenimi mezara iter
Bu devran böyle gelmiş böyle gider
Çok dinledin beni sağol gardiyan