Gardaş Yiğidim I Şiiri - Muhsin Özalp

Evimde evlâdım ansızın ölür
Hâinler topluma fesat ekerse
Yuvamı yılanlar çıyanlar alır
Hâinler halayda başı çekerse

Yaralı çığlığı yürekler dağlar
Gözyaşı selleri sürekli çağlar
Ocağımız söner anamız ağlar
Hâinler temele kazık çakarsa

Ayılar azarak başın kaldırır
Yılan sürüleri şehre saldırır
Kanımızı içen çakal çıldırır
Bekçinin itleri hâin çıkarsa

Satılık sülükler düşer peşime
İlk durakta darbe vurur işime
Sicim gibi yağar belâ başıma
Hazinem hâine doğru akarsa

Okuldan belgeli aylaklar çıkar
İşsiz gezinenler hayattan bıkar
Dilerim milletim bu setti yıkar
Hâinler sevinir halkım çökerse

Bir doğruya beş yalanı katarlar
Utanmadan her pisliğe batarlar
Doğruyla güzele bomba atarlar
Kör göz de hâini görür bakarsa

Dert bir olsa insan nefsin uyarlar
Yoluna girmesem yaban sayarlar
Zorbalar şart koşup bize dayarlar
Başka renk tanımaz eğer sökerse

Muhsin hâinlerin ne suçu vardır
O kadim diniyle kâvmine yârdir
Adam ol hâini kâlbinden vurdur
Her engerek zehir verir sokarsa