Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Çok güzel canım.. anlatımın uyakların her şey.. sevgilerimi yolluyorum
Değerli Fatma Hocam, 'GARDAŞ' adlı şşiriniz,Müzigiyle ritimiyle ve topluma ilettiği meşajlar açısından dört dörtlük, bir şiir Ustabir kalemin elinde bir Hocanın dilinden yazıldığı ne kadarda belli yüreğinize ve kaleminize böyle güzel bir zaman dilimini bize yaşattığı için teşekkür ederim, Kalemininiz ve o Türkü dolu yüreğiniz hiç susmasın, Sayğılarımla****Aşık Korhani
Arada dikenler ne olur biçin
Umuda asılı dalımsın gardaş
Bir gardaştan duyulacak en güzel söz. Yüreğinizi, kaleminizi kutlarım.
Fatma Hanım
Keşke her insana sizin gibi bir bacı kismet olsa.....
Duygularınız,temennileriniz bir harika...
Yaşar Akbaş
Bacıların En güzeline, Eline yüregine, Kalemine sayğılar bilyormusunfatma bacı ben her şiire duyğusal olan, bana anadolunun tozlu yollarını, gözleri maden karası anadolu çocuklarını, çaresiz insanları, açlığı, sefaleti, yoksulluğu, kimsesizliği, ve anadolu yaylalarında özgürce uçan şahileri ve güvercinleri, kartarları, koyunları, kuzuları, laleleri, sümbülleri anlatır, bu şiirinizi okurken kendibi bu duyğu ve düşünceler içerisinde Anadolu yollarında son sürat giderken hisstim, inanın bir anda kalkıp gitmek bindiğim arabayı delicesine memlekete doğu sürmek istedim.tekrar kalemine ve yüreğine sağlık, kalemin ve yüreğin daim olsun Sayğılarımla *************Aşık Korhani
harikasın gardaş harika gardaş
Allaha emanet ederim
derin saygılarımla
KÖYLÜ ŞAİRLER adına teşekkürler
Yüzünü görmesem olurum üryan
Sırrına eremem asıl bu zor yan
Sererim bağrımı derim ki var yan
Ağzımda titreyen dilimsin gardaş
sevgili fatma hanım ishak özlü dostumun benim seslendirdiğim şiirime yaptığınız güzel yoruma tşk ederim sağolun
bu arada şiirinize baktım bende sizi tanımak adına bu şiiri çok sevdim ancak naçizane ufak bir hata gördüm anlam farklı olmuş
yüzünü görmezsem olurum üryan demişsiniz üryan çıplak demektir sanırım anlmını farklı biliyordunuz düzeltirseniz güzel olacak şiirdeki anlamı yanlış sevgilerle kal bacım
Duygularınızın herkesin duyguları olması dileği ile,,,, tebrikler gardaş
Güzel bir şiir daha okudum bu akşam...
Hem türkü tadında, hemde türkü...
Hoş da bir uzun hava olmuş.
Kutluyor, tebrikler ediyorum.
Mükemmel bir hece şiiri.Şiir hem teknik,hem mana hem de samimiyet açısından örnek teşkil edecek kadar güzel.Tam puan ve saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 121 tane yorum bulunmakta