Gardaş (Kahır Karası) Şiiri - Ozan Çağlar

'Saat 3'te köşedeyim, gel! '
demiştin ya bana,
ben artık sana hiç gelemem gardaş.
Köşelerde yalnızsın,
kavgalarda yalnız,
Sevincini hiç paylaşamam gardaş.
Ölmek nasıldır diye düşünürdük,
akıl yorardık da,
bilemezdik ya hani?
Aklımızın ucundan bile geçmezdi de,
konduramazdık ya hani?
Ölüm ne demekmiş?
şimdi anladım gardaş.
Çağırma beni!
Arama artık...
Bekleme! ...
Gelemem!
Gelip de dönen yokmuş,
buradakiler böyle söyler gardaş.
Biliyorum kırılmaktasın bana,
küfrediyorsun belki,
'Hain! , yalancı! , soytarı! ' diyorsun belki...
Ama kızma bana.
Ölmeyi ben mi istedim gardaş?
Yıkamazlardı bizi yumrukla,
topla tüfekle bilirsin...
İki yürek, iki deli fişek,
Meydan okurduk dünyaya.
Canımız iç cebimizde,
yüreğimiz yaka cebimizde,
söndürürdük yıldızları,
son duman çıkana kadar...
Ama gel gör ki, buraya kadarmış,
iki yüzü varmış hayatın.
Şimdi sen o sayfadasın;
ben arka sayfada...
Benim sayfamda sonsuzluk,
ulaşılmışlık, son nokta,
senin sayfanda ihanet,
riya, aldatılmışlık var gardaş.
Güzellik maskesine saklanan,
köhnelikle baş başasın birader!
Hep olduğun gibi,
hep olduğumuz gibi,
başın dik, gururlu olmalısın!
İnanma sahte sözlere,
bet yüzlere...
İnanma ki, kazanasın gardaş...
kahpelerin sokulmuşlukları
kandırmasın seni…
'Böyle giderse ben sana aşık olurum'
sözlerine kanma,
ve bir daha adını anma!
Açıkta bırakma sırtını,
sütsüzlere, ekmeksizlere…
Çünkü menekşe gösterişi,
gül kokulu o eller,
Kül rengini, gül rengiyle gizler gardaş.
Sanma ki beni el vurdu.
Sanma ki ömrüme yel vurdu..
Benim vurulmuşluğum;
İnanmışlığımın gözüme çektiği perde,
Benim vurulmuşluğum;
Arkamdan saplanan hain kasaturası
Ve benim vurulmuşluğum;
Üç kuruşluk aşkın,
Beş kuruşluk faturası gardaş.

(09/12/2009 15:04)