Gardaş Beni Eversene…

Görmez misin dost halimi,
Geçip gider yalnız sene..
Yüklenirsin vebalimi,
Yahu beni eversene.

Sabah akşam uyunmuyor,
Deli gönül avunmuyor,
Yapa yalnız durulmuyor,
Gardaş beni eversene.

Çamaşır var, bulaşık var.
Dalda bile sarmaşık var.
Gönlü yorgun bir aşık var!
Haydi beni eversene.

Boş ver emmimi, dayımı.
Bak alırsın sevabımı.
Ütülesin esvabımı,
Artık beni eversene.

Evden çıkmaz oldun dersin!
Nasıl yarım aklım ersin?
Konya, Antep, Urfa, Mersin,
Gezip beni eversene.

İzmir, İstanbul, Bursa’da;
Bir dost çağırıp bulsa da..
Çekinmem nazlı olsa da;
Kardeş beni eversene.

Beraber nefes alırız,
Hem ziyarete varırız.
Üç küser, beş barışırız,
Bacım beni eversene.

Bir eş bul da doğsun güneş.
Böyle olur, dedirt kardeş!
Duvarlarla bitsin güreş..
Dostum beni eversene.

Lâfı uzatırım amma,
Derya oldu daldım gama!
Cenneti uzakta sanma!
Nolur beni eversene.