Gardaş (7) Şiiri - Duran Bükülmez

Bilmem ki merete nasıl demeli.
Kibirle duruyor pozlara gardaş.
Yıllarca ceplerden çıkmıyor eli.
Gülüyor yolunan kazlara gardaş.

Akıla zarardır her geçen sene.
Enseye oturmuş kan emen kene.
Halkı kandırıyor fırıldak gene.
Bakıyor aymayan yozlara gardaş.

İmanlı geçinir, sözde din bütün.
Ne kaymağı kaldı, ne yağı sütün.
Tadı bulunmuyor tuz ile etin.
Kış ile uyandık yazlara gardaş.

Dedik ki inandı, cahiller kabul.
Yalanlar çoğaldı, talanlar zebil.
Sendemi inandın bunlara oğul.
Koşarsın peşinden közlere gardaş.

Kırk yalan birleşse olurmu doğru.
Yüreğin tüketir, sızlatır ağrı.
Sana seslenirler yürekten çağrı.
İnanma yalancı yüzlere gardaş.

Bükülmez’im der ki vicdanlar ölmüş.
Kimine ağlamış, kimine gülmüş.
Yurdumun her yanı harami dolmuş.
Uzanma kokuşmuş tuzlara gardaş.

11.09.2022
Erbaa