Gardaş Şiiri - Necati Ocakcı

Morun da ötesi, kızıl ışınlar
Girdi içimize, çıkmadı gardaş
Her yer; bora, tipi,bitmez kışınlar
Bizim dağlardan kar,kalkmadı gardaş.

Hep bizi mi bulur; kinler,garezler?
Oturdu mu kalkmaz, çaylak çirozlar
Çilli tavuk sayıp, malûm horozlar
Üst üste binmekten,bıkmadı gardaş.

Vatan, yutrt denince; kulağım çınlar
Acımaz el oğlu; ölçer, arşınlar
Rast gele atılan, zalim kurşunlar
Bizi deldi geçti, sekmedi gardaş.

Barış; dünyamızda, kurulsun diye
Dostluğun kalesi, örülsün diye
Ne kadar istedim, durulsun diye
İhanetin kiri, çökmedi gardaş.

Sardı çevremizi, emdi sülükler
Bindi sırtımıza; çarlarla, dükler
O kadar ağır ki; vurulan yükler
Dağlar isyan etti, çekmedi gardaş.

İnsan hakkı deyip, biçiyor kasap
Beyin ihtilâlde; kalmadı asap
Atılan kazıklar; bin yıllık hesap
Keser, çekiç, balyoz, çakmadı gardaş.

Sahil kenarında; doğduğum köyler
Bacasız sanayi, türküsü söyler (!)
Batıdan ekmekli; bayanlar, beyler
Bizi kapımızdan, sokmadı gardaş.

Kendi ülkemizde, olduk yabancı
Onlar teknik patron, bizler sabancı
Sanki biz misafir; onlar da hancı
Selâm verdim; dönüp, bakmadı gardaş.

Ben de karıştırdım; dikey, yatayı
Küstürdük; toprakta, yatan Ata’yı
Kökü; beş bin yıllık, sağlam vidayı
Ne kadar uğraştım, sıkmadı gardaş.

Necati; sus pusta, kesmiyor bıçak
Göstermelik zafer; salıyor saçak
Hizmeti aksatmaz, binlerce uşak
Düşman bile bunca, yıkmadı gardaş,
İhanetin kiri, çıkmadı gardaş.