Gardaş Şiiri - Erhan Baran

Gardaş

Aynı ağaçtan dallandık gardaş
Tomurcukken gittik meyveye
Sabah ezanında tarla yollarında
Başladık hayata sövmeye

İnatçıydın ufacıkken
Ne desen dinletirdin
Susanlara inat çığlığınla
Koca dağları inletirdin

Dövüşmesek güreşirdik
Engel değildi dağlar taşlar
Herkes böyle tanıdı bizi
Akbaş’la Karabaş gardaşlar

Okuma uğruna düştüm yola
Uzak cephelerde savaştım
Ne kadar hızlı açılsa da gözlerim
Hayallerimden çok uzaktım

Çatışmanın ortasına düştün gardaş
Silahın umut, zırhın sabır oldu
Kara bulutlar türedi başında
Gözlerin güneşe hasret kaldı

Süt kokusuydu ağzına tüten
Her acıya ekmek banıyordun
Yanmayan hayallerine tutunmuş
Ömür yangınına dalıyordun

Yıllar olmuş güneşin batalı
Karanlığa gözlerini kapıyorsun
Umudunu dağıtınca geceler
Uyanıp tekrar yapıyorsun

Sağ yanın dert sol yanın sevda
Savrula savrula yürüyorsun
Umut dağındaki bulutu göstersem
Ardındaki güneşi görüyorsun

Güneş doğdu doğar gardaşım
Sanma ki yaşam hep yamaç
Umudun ayakta olsun yeter
Senin hayalin bende amaç