Gardaş Şiiri - Mustafa Hıfzı Aksoy

GARDAŞ
Sert esen
Poyrazlara karşı yürüdüm
Nallamalar battı ayaklarıma
Bir dilim ekmek için
Boğuştum lodos dalgalarıyla
İnsandı insanı zora koşan
İnsandı insanla savaşan
Bir hiç uğruna
Suçum ben olmaktı
Orlarsa benden uzak
Anlamıyorlardı gardaş
Sırça köşkte oturanlar
Küf kokan barakalarda
Nasıl olurdu sabahlar
Vuruyorlardı ha bire
Bir kukla istiyorlardı
İstedikleri gibi oynatacak
Ya da tasmalı bir köpek gibi
Peşleri sıra koşacak
Paraydı tüm güçleri gardaş
Hakça dağıtılırsa
Sanıyorlardı ki bitecek
Ama susmamalıyız gardaş
Kısmamalıyız sesimizi
Susmamalıyızki
Enselerinde duysunlar nefesimizi