Gardaş Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Yorgunum gardaş
Yoruldum.
Bakma benim, böyle genç göründüğüme
Silkelesen dökülürüm.
Gardaş.
Üstüme, üstüme geldi hayat benim.
Hayatla savaşmaktan, yoruldum.
Hayatla savaşmaktan yoruldum.
Kötüler yordu.
Ezmeye çalışanlarla savaşım, yordu beni
Gardaş.
Yorgunum bu yüzden şimdi.

Karşıma hep güçlüler çıktı, er meydanlarında benim.
Ezilmek istemedim savaştım.
Ezilmek istemedim
Altta kalmayı kendime yediremedim.
Gardaş.
İçime sindiremedim
Güreştim.
Kendini yiğit sananlara, karşı savaştım.
Kaçmadım.
Kaçmadım.
Ve savaşım yordu beni gardaş
Yordu.

İnsanlar tanıdım her biri bir çeşittten
Neden bilmem.
Ben mert bir insan tanımadım hayatta.
Hep kalleşlerle savaştım.
Kalleşler kalleşliğini yaptı karşımda.
Hep kalleşlerle karşılaştım.
Ben.
Kalleşler kalleşliğini yaptı çıktı karşıma.
Yine de yıkılmadım.
Ayakta kalan ben oldum
Gardaş.
Fakat yoruldum er meydanlarındaki savaşımdan
Yoruldum.
Gardaş

Bu dünya var ya, bu dünya,
Gardaş.
Kötülerin dünyası imiş, haberin olsun.
İyilere yer yokmuş, bu dünyada.
Kötü’ müsün rahatsın.
Hırsız’ mısın ondan hiç korkma senden iyisi olmaz.
Gardaş..
Korkmaya gerek yok bundan.
Birkaç dedi kodun çıkar, sonra unutulur gidersin
Gardaş.
Çaldığın yanına kar bile kalır sonunda.

Sana enayi olmak düşer
Gardaş.
Amma ben onlardan olamadım gardaş.
Sevemedim be onları.
Gardaş.
Sevemedim ve ittim kendimi yalnızlığa
Gardaş.
İşte ben.bu savaşlardan yoruldum.
Hayat acımadı bana gardaş