Yamalı bir battaniyem vardı
Annem nasır tutmuş elleriyle
Beni sımsıkı sarardı
Ağlardı annem gardaş ağlardı
Belki çaresizliğine
Belkide yoksulluğa yanardı
Benim hiç bayramlıklarım olmadı gardaş
Sabah erken kalkar babamın yoluna bakardım
Kapı zili çaldığında çılgınlar gibi koşardım
Boynunu bükerdi babam
Kocaman dev gibi bir adam
Ağlardı gardaş ağlardı
Zaman su gibiydi sanki
Günler aylar ve yıllar eridi gitti
Biz büyüdük gardaş büyüdük
Anamı babamı kara toprağa gömdük
Çok şükür halımız vaktımız yerinde
Çocukluğum aklıma geldikçe
Ağlarım gardaş ağlarım
Ne zenginlikte vardır gözümüz
Nede yalan söyler özümüz
Gerekirse namusumuz şerefimiz için ölürüz
Buda sana son sözümüz gardaş
Son sözümüz.
Kayıt Tarihi : 24.5.2018 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne anam kaldı geriye nede babam bilemedik gıymatlarını gardaş yüreğimizin yangınını söndüremedik feryat figan ağlayamadık gardaş içimize gömdük acılarımızı büyüdük gardaş kocaman adam olduk sardık yaralarımızı ne mal kaldı geriye nede miras anamızdan babamızdan kalan tek miras dürüstlük gardaş.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!