Gardaş Şiiri - İsmail Çiftci

Hiçbir şey dünyanın sonu değildir,
Olumlu düşünüp gülmeli gardaş.
Kara gün dediğin ömrü az olur,
Bu günün hakkını vermeli gardaş.

Ne ben ilk doğanım,ne sen son gelen,
Görmedim dünyanın sırrına eren,
Gününü gün edip felekten çalan,
Dün dedem yaşardı bilmeli gardaş.

Bir zaman çocuktuk,büyüdük elbet,
Bu gün böyle ise vardır bir hikmet,
Tevekkül yaradan üzülme sabret,
Olanları hayra yormalı gardaş.

Dağlar yüce amma görür engini,
Okyanus semadan almış rengini,
Doğada hoş görü,gönül zengini,
Uyanıp farkına varmalı gardaş.

Çeşit çeşit canlı,rengarenk çiçek,
Onları aşk ile özünden sevmek,
Dünya fani amma yaşanan gerçek,
Gönülden gönüle girmeli gardaş.

Çiftci İsmail'im söze ne gerek,
Ben cismimi yaktım köze ne gerek,
Yaradandan ötürü candan severek,
Sevmeli,sevmeli,sevmeli gardaş.