Garabet Bulut Kokusu Şiiri - Nurşah Şenel

Kandırmaca bir yaşam belledim bize
adına masal diyor birileri
sahici gibi duruyor her şey
bir köşede derme çatma bir yağmur
pusulanmış
ve garabet bir bulut kokusu
yağmur elini bırakmamı kolluyor
sonra kumral saç tellerine saldırıyor
tam imdat narası basayım diyorum
elleriyle ağzımı kapatıyor
ağzımdan kaçanların bulutları
gücendirmesinden
besbelli ödü kopuyor
yine de bildiğini okuyor
kandırmaca ıslatışına kanayım istiyor
nemli kollarını boynuma dolayınca
maskesi düşüyor
rüzgar oluyor
sırnaşık bir beddua esiyor
avuçlarımızım birbirine değdiği yere
sıcaklığımızla kıyasıya dövüşüp
caydırmaya çalışıyor bizi
niyeti belli
ayrılık istiyor…