Gar Müzesi Şiiri - Arman Marazyan

Ne bir istasyon oldum tren için durak olan,
Ne bir tren oldum istasyonlara uğrayan.
Ne de bi demir yolu oldum treni istasyona kavuşuturur gibi yapıp aslında uzaklaştıran...

Ben bi gar müzesi oldum,
İstasyonlarda hüzünlü ayrılıklarla beraber,
Heyecanlı kavuşmalara sebep trenlerin,
Emeklilik sonrası mekanı olan...

Zira yakışmazdı bize istasyon gibi sevdiğimizi giderken görmek.
Yakışmazdı bize tren gibi sevenimizi bırakıp gitmek.
Yakışmazdı bize demir yolu gibi sevenlere hasret çektimek...

Bu yüzdendir benim geri kafalılığım.
Bu yüzdendir benim akıl ermezliğim.
Budur benim sevdaya bakış açım.
Bu yüzdendir istasyonu da, demir yolunu da, treni de anlamamazlığım...