Gar Lokantası Şiiri - Zekâi Budak

Baksana Yakup Baba haydi donat masayı
Kemancıya da söyle kuvvetli çeksin yayı
Önce şöyle bir ufak sonra ne varsa getir
Köfte fıstık pirzola az kavun biraz peynir

Boğazımdan bir ateş gibi akıp gitsin mey
Unutalım bu gece gamı kasaveti hey
Minik kar taneleri uçuşurken havada
Yüreğimiz ısınsın şu dar ahşap odada
Şakağımdan hararet vücuduma yayılsın
Coşup bayılsın gönlüm mutluluğa ayılsın
Şişedeki o sihir damarıma sürünsün
Herşey anlam kazansın herşey renge bürünsün
Gülle dolmuş sanayım virane bahçelerim
Bu esrarın camında renk bulsun gecelerim

O da ne Yakup Baba, sus artık hey kemancı
Kimdir karlar üstünde gezinen şu yabancı
Kömür kokulu garda kimi beklersin kadın
Bu halinle herkesi üzmek midir maksadın
Gök mavisi gözlerin sonsuzlara saplanmış
Ne o ağlıyor musun kirpiklerin ıslanmış
Sus ve hiç bir şey deme anladım derdin nedir
Seni bekleten zalim şimdi uzak yerdedir
Dönmez giden sevgili gün doğar tekrar batar
Gurbetten gelen sade hüzündür katar katar
Her vagon ümid dolu, her vagon kahır yüklü
Bilmem gelmeyenler mi bekleyenler mi haklı
Aşk denen tatlı hayâl bir çok kanlara girdi
Kimi intihar etti, kimi ise delirdi
Her katar bir yük yıkar ezilmiş yüreğine
Ve bir şeyler götürür hep derinden derine
Acep demir yığının poflaması nedendir
Senin derdin mi ya da onu böyle edendir
Kızgın siyah bacadan yükselen duman gibi
Dağıtmak mümkün olsa yürekten elemleri
Unutmamak ta acı, unutulmak ta acı
Hatıralar yürekte hiç dinmeyen bir sancı
Bekleyiş acısını ta derinden duyansın
Uyut eski arzunu yenileri uyansın
Siyah yaşmağı çıkar saçlarına güller tak
Unut artık geçmişi gelecek günlere bak

Ne o niye irkildin baktığın yönde ne var
Ardında neler saklar karla örtülü dağlar
Uzaktaki dumanla bir ümit mi belirdi
Giden geri gelseydi benim Ayşe'm gelirdi

Baksana Yakup Baba haydi donat masayı
Kemancıya da söyle kuvvetli çeksin yayı
Evvelâ iki ufak sonra ne varsa getir
Köfte fıstık pirzola çok kavun çok ta peynir

(Babaeski - 30 Ekim 1974)