Gar Kapıları Şiiri - Abdulkadir Karataş

'Çıkıp gelirsin' demiştim,
Özlem kurutmadan gül dallarını;
Mahsun rüyamızı şenlendirmeye...
Duaya dönüşen hıçkırıklarım
Bu kentin üstünde dolaşır
durur
Gecelerden sorar seni yüreğim,
Saatler, daralan zamanı vurur...
Ben yitik bir sevdaya,
Hayallere ram oldum...
Gizledim tebessümle, eriyen yüreğimi.
Ah, bilsen ki,
Ard arda boşalan trenlerden,
Acıyla çekmekteyim yumulan gözlerimi...
Bilsen ki, ben sevdanla yeryüzünden kovuldum,
Uzanıp ısıtırdın, titreyen ellerimi...