...Buz gibi bir İstanbul gecesi... Sokaklarında sığınacak bir yeri olan hiç kimsenin ortalıklarda görünmediği bir saatte Kadıköy rıhtımında bir gölge ağır,aksak ve titrek yürüyordu...
Üşümüştü,yılgındı gözyaşları yanağından süzülüyordu…
Evim dediği evi bildiği yerden atılmıştı sebep yoktu sebep saçmaydı gerçek olan artık istenmiyordu itilmişti kapıya bırakılmıştı…
Üşüyordu ve nereye gideceğini bilmeksizin yürüyordu…
Su kavga bir bitse dersin,
Acıkmasam dersin,
Yorulmasam dersin;
Cisim gelmese dersin,
Uykum gelmese dersin;
Devamını Oku
Acıkmasam dersin,
Yorulmasam dersin;
Cisim gelmese dersin,
Uykum gelmese dersin;
