Ganita yalnızlığı

ter içinde kaldığım zamanları da bilirim ben
ellerim cebimde başım dizime yumulup
tir tir titrediğim anları da

bir hovardalıktır üzerimde, nedensiz
ganita, kimse bilmez geceleri yetimdir;
sahipsiz ve kimsesiz

bir balıkçı teknesi belirir ötelerden
ışığında belirip yakamozunda kaybolan yıldızları vardır
askılıklardan düşerler gün boyu
kimsecikler görmeden, hızlıca ve sessiz

Trabzona kış geldi; üşüyorum
ganita yalnızlığına büründü yüreğim
ellerim yine cebimde
ben yine hovarda; yürüyorum

ter içinde kaldığım zamanları da bilirim ben
şimdi üşüdüğüme bakma
ganita güneş ile birlikte yeni doğmuş çocuk gibidir
balıkçılar bir o kadar umutla atar ağlarını
ben yine yürürüm ellerim cebimde; hovarda
kimsecikler görmeden, yavaşca ve sensiz